บุคลากรในแต่ละองค์กรย่อมต้องมีผู้ที่ทำหน้าที่ด้านงานเทคนิคคือลงมือปฏิบัติให้เกิดผลิตภัณฑ์ สินค้าหรือบริการ และผู้ที่ทำหน้าที่ด้านการบริหารจัดการ การทำงานด้านเทคนิคนานๆ ย่อมก่อให้เกิดความชำนาญ (ถ้าผู้นั้นพัฒนาการทำงาน)

แต่ขณะเดียวกันองค์กรก็ต้องการขยับความรับผิดชอบของผู้ที่ทำงานเทคนิคให้มาทำงานด้านการบริหารจัดการ ถือว่ารับผิดชอบมากขึ้นเติบโตในหน้าที่การงานมากขึ้น แต่พนักงานก็มักจะติดกับการทำงานเทคนิค (ถ้าผู้นั้นไม่ชอบ) ถ้าพนักงานไม่ชอบมากๆ ก็อาจลาออก หรือจำใจทำหน้าที่บริหารจัดการไปวันๆ หรือถ้าผู้นั้นชอบแต่ยังยึดติดกับการทำงานเทคนิค (เข้าข่ายผู้จัดการทำงานเทคนิค) ทำให้เกิดผลเสียกับคนที่เป็นระดับพนักงานใต้บังคับบัญชาอื่นๆ ต่อไปอีก เรียกได้ว่าการโปรโมตครั้งนี้ทำให้เสียพนักงานด้านเทคนิคดีๆ ไปคนหนึ่ง แต่ได้ผู้บริหารจัดการที่แย่ๆ มาคนหนึ่ง

เมื่อเกิดปัญหาดังกล่าวองค์กรก็มักเลือกอีกวิธีหนึ่งในการได้ผู้บริหารจัดการที่ต้องการทำหน้าที่นี้จริงๆ พอเข้ามาทำหน้าที่ก็กลายเป็นว่าเลือกบุคคลภายนอกมานั่งบริหารเลยทั้งๆ ที่ไม่ใช่ลูกหม้อที่รู้เรื่องภายในองค์ก็จะถูกโจมตีหรือไม่ได้รับความร่วมมือจากพนักงานเท่าที่ควร

ดังนั้นจะเห็นช่องว่างที่เกิดขึ้นที่ต้องมีการดำเนินการอย่างแน่นอนในองค์กรคือ

      กลยุทธ์การวางแผนพนักงานระยะยาว ว่าต้องเตรียมหรือทำอะไร อย่างไร

      การปรับพนักงานทำทำงานเทคนิคดีๆ แต่ต้องมารับผิดชอบงานบริหารจัดการ

      การปรับพนักงานจากภายนอกที่จะมาทำหน้าบริหารจัดการภายใน

ซึ่งที่กล่าวมาทุกอย่างต้องมีการพูดคุย ปรึกษาหารือวางแผนกัน และถึงแม้วางแผนไปแล้ว ก็อาจมีอะไรเกิดขึ้นได้อีกในระหว่างทางหรือแต่ละช่วงของเวลาที่ผ่านไป ก็ต้องตามแก้ไขกันต่อไป